29 października 1611 r. hołd rosyjskiego cara Wasyla Szujskiego - czyli, data obchodzenia dnia polskiej dumy narodowej

Współczena historia to pomieszanie kacapskiego podejścia i manipulacji. We współczesnej kacapii zwanej Rosją  4. listopada obchodzony jest jako Dzień Narodowej Jedności, ustanowiony w rocznicę wygnania Polaków z Rosji w r 1612. Dodam, że jesteśmy jedynym narodem na świecie, który tego dokonał, nikt nie dał rady. Niemcom, Francuzom udało się podchodzić pod Moskwę, ale nikt tam nie siedział jak PAN. A nam sie udało.
Trabią o tym wszędzie, ale zastanówmy się czy my mamy jakieś kompleksy. Oczywiście, że nie.

Ale nie usłyszysz o tym w kacapskich programach telewizyjnych czy kacapskich historyków i trzody, która z nimi współpracuje.

Więc sięgnijmy do naszej historii, zamknijmy oczy i cofnjmy sie w przeszłość.

29 października 1611 r tego dnia tłumy warszawiaków zebrały się wzdłuż Traktu Królewskiego w oczekiwaniu na hetmana Stanisława Żółkiewskiego, który wracał właśnie z wyprawy moskiewskiej. Mieszczanie i szlachta, przy biciu kościelnych dzwonów, wypatrywali przejazdu znamienitych osobistości. Około godziny 10 ich oczom ukazał się bohater, osławiony triumfem wojennym spod Kłuszyna oraz wkroczeniem do Moskwy (1610). Jechał Krakowskim Przedmieściem w karecie zaprzęgniętej w sześć białych koni. Za nim, w innym powozie, jechali jeńcy, a wśród nich zdetronizowany car Wasyl IV Szujski, dwaj jego bracia – Iwan i Dymitr (dowodził wojskami moskiewskimi pod Kłuszynem), żona Dymitra Katarzyna Grigoriewna, broniący Smoleńska przed Polakami Michaił Szein; wreszcie duchowni – patriarcha Filaret i arcybiskup smoleński Siergiej.

Szujscy mieli być doprowadzeni przed oblicze króla Zygmunta III, który rezydował na Zamku Królewskim. W jego murach odbywały się właśnie obrady sejmu. Płomiennie debatowano m.in. o przyszłości stolicy państwa carów w polskich rękach, jednak wszelkie spory szybko zeszły na dalszy plan, kiedy w Sali Senatorskiej, przed królem, posłami i senatorami, stanął wybitny dowódca. W przemówieniu przed królewskim obliczem Żółkiewski przedstawił dostojnych jeńców odnosząc się do okresu panowania pojmanego cara. Głos zabrał także podkanclerzy Feliks Kryski, który zwrócił uwagę na doniosłość wydarzenia:
Szujscy mieli być doprowadzeni przed oblicze króla Zygmunta III, który rezydował na Zamku Królewskim. W jego murach odbywały się właśnie obrady sejmu. Płomiennie debatowano m.in. o przyszłości stolicy państwa carów w polskich rękach, jednak wszelkie spory szybko zeszły na dalszy plan, kiedy w Sali Senatorskiej, przed królem, posłami i senatorami, stanął wybitny dowódca. W przemówieniu przed królewskim obliczem Żółkiewski przedstawił dostojnych jeńców odnosząc się do okresu panowania pojmanego cara. Głos zabrał także podkanclerzy Feliks Kryski, który zwrócił uwagę na doniosłość wydarzenia:

Po przemowach, do siedzącego na tronie króla podeszli przyprowadzeni jeńcy, po czym złożyli hołd. Car pochylił się nisko, dotknął ręką podłogi, a następnie ją ucałował. Jego bracia padli na twarz, uderzali czołem o ziemię, a jeden z nich – Iwan, miał nawet płakać. Była to audiencja wielka, było to widowisko dziwne i litość wzbudzające – napisał Julian Ursyn Niemcewicz w „Dziejach panowania Zygmunta III”.

Gesty Szujskich oznaczały uznanie panowania Zygmunta III, deklarację posłuszeństwa oraz zgodę na nienaruszalność granicy obu państw. Pierwszy raz w historii (i zapewne ostatni) car ukorzył się przed polskim królem. A jednak trudno o tym wydarzeniu usłyszeć na lekcjach historii. Co więcej, 400. rocznica hołdu Szujskich, która przypadła w 2011 r., przeszła w Polsce bez echa.

 

Gdybyśmy mieli jeszcze zdolniejszych i patriotycznie nastawionych historyków (oprócz istniejących)

to można by narysować mapę z granicami na Amurze i graniczącymi z CHINAMI, a co, jak szaleć to szaleć. Ale czy mamy łuki triumfalne, francuskie by się chowały przy naszym, pomniki czy obrazy.

Tylko obrazy,wydarzenie z października 1611 r. zobrazował nie tylko Matejko. Jeńców moskiewskich przed Zygmuntem III uwiecznił także nadworny malarz polskiego króla, pochodzący z Włoch Tomasz Dolabella. Usunięcia zdobiącego wnętrze Zamku Królewskiego obrazu domagali się kolejni carowie. Nie wiadomo do końca co się z nim stało, prawdopodobnie został jednak zrabowany przez rosyjskie wojska w XVIII w.

Zamieszkał na zamku w Gostyninie, gdzie doczekał swych ostatnich chwil. Zmarł w niejasnych okolicznościach w 1612 r.; rychło po nim swój żywot zakończył wielki kniaź Dymitr wraz z żoną. Podejrzewano, że wszyscy zostali otruci. Przez jakiś czas ich ciała spoczywały w Kaplicy Moskiewskiej w Warszawie (stała w pobliżu dzisiejszego Pałacu Staszica). W 1635 r. wykupili je posłowie przybyli zza wschodniej granicy, a Szujskich uroczyście pochowano w moskiewskim Soborze Archangielskim.

Całą historię wierszem opisał Adam Jarzębski w utworze Gościniec abo krótkie opisanie Warszawy z 1643 r.:  

 

W czasach AWS Goryszewski głośno i dobitnie stwierdził, że nie ważne jaka będzie Polska, byle katolicka. To nie jest myślenie narodowe a kościelne, a kościół to instytucja ponadpaństwowa i dla niej liczą się wierni, obojętnej narodowości. Co dobre dla kościoła nie musi być dobre dla Polski.

Ciemny lud łatwiej poddaje się religijnym manipulacjom i wierzy w słuszny i jedyny monopol religijny.

 

 

A dziś co mamy OBRAZ MATEJKI, który leży w piwnicy Muzeum Narodowego, zamiast być wystawianym w głównej jego sali, leży zakurzony i zwinięty w piwnicy.

W kacapsko-niemieckiej TV cisza, niemieckiej prasie cisza, podręczniki do historii zapomnij, ale najlepiej odbieraną stacją radiową w Polsce jest Radio Maryja.

A przez kogo to jest oczywiście przez Żydów i Masonów, że o cyklistach iluminatach nie wspomnę.

 

Tak, podsumowująć 29 paździenika każdego roku jest dobrą okazją, aby kupić dobrze zmrożoną butelkę Finlandii i wypić toast za chwałę wielkiej Rzeczypospolitej, Lechii i Sarmacjii.

 

I żadnych kompleksów, na pochybel czarnym i czerwonym.

 

Z natury leniwy jestem, więc większośc wpisu zaciągnąłem z art Waldemara Kowalskiego.